നേര്‌ പറയുമ്പോള്‍ വിറളി പിടിച്ച് ഓടല്ലെ കൂട്ടരേ.... മദം പൊട്ടിയ കാല്‍ഘട്ടത്തിലാണ് നാം. ഇത്തരം ഒരു കവിതാ ചിന്ത് മനസ്സിനെ അലട്ടാതെ വയ്യ. നന്നായി എഴുതീട്ടൊ..
ജീവിതത്തിന്റെയും മരണത്തിന്റെയും ഇടയിലെ ഈ മിന്നൽ പിണർ കണ്ട് അല്പനേരം ഞാൻ നിശ്ശ്ബ്ദനായിപോയി. എന്തു കൊണ്ടാണു് സുഹൃത്തെ കവിതയുടെ നക്ഷത്രങ്ങളൊന്നും പിന്നീട് പ്രകാശിക്കാതെ പോയത്?എഴുത്ത് ഒരു വേദനയാണു് എന്നാൽ ഒരു ആശ്വാസവുമാണല്ലോ. എഴുത്തിന്റെ ഒരു പൂക്കാലം തിരിച്ചു വരട്ടെ എന്ന് ആശംസിക്കുന്നു.
നിക്ക് വേണ്ടാട്ടോ ആ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണം :)
ReplyDelete"എന്തൊ....എനിക്കറിയില്ല.....”
ReplyDeleteകവിത നന്നായിരിക്കുന്നു
ReplyDeleteഅയ്യോ..പേടിപ്പിക്കല്ലേ...:):):)
ReplyDeleteജീവിതവും മരണവും ഏതാനും വരികളിലൊതുക്കിയല്ലോ.നന്നായി ഈ വീക്ഷണം
ReplyDeleteനന്നായിരിക്കുന്നു ചിന്തകൾ.
ReplyDeleteമരണവും ജീവിതവും നന്നായി വർണ്ണിച്ചിരിക്കുന്നു
ReplyDeletevayichu
ReplyDeleteവളരെ ശരി.
ReplyDeleteനല്ല വീക്ഷണം
ReplyDeleteആശംസകൾ
നേര്‌ പറയുമ്പോള്‍ വിറളി പിടിച്ച് ഓടല്ലെ കൂട്ടരേ....
ReplyDeleteമദം പൊട്ടിയ കാല്‍ഘട്ടത്തിലാണ് നാം. ഇത്തരം ഒരു കവിതാ ചിന്ത് മനസ്സിനെ അലട്ടാതെ വയ്യ. നന്നായി എഴുതീട്ടൊ..
ആദ്യപകുതിയിൽ ജീവിതം എവിടെ
ReplyDeleteരണ്ടാം പകുതിയിൽ ജീവിതം എവിടെ ചേരുന്നില്ല ഒട്ടും. ചേരായ്കയാണല്ലോ ചേല്..അല്ലേ :)
നന്നായിട്ടുണ്ട്....
ReplyDeleteആശംസകള്‍
sampannam......
ReplyDeleteആദ്യ സന്ദര്‍ശനമാണ്
ReplyDeleteകവിതകള്‍
കൂട്ടിനുണ്ടെങ്കില്‍
വല്ലാത്ത സുഖമാണ്
അതിവിടെയുണ്ടല്ലോ
http://manafmt.blogspot.com/
ജീവിതത്തിന്റെയും മരണത്തിന്റെയും ഇടയിലെ ഈ മിന്നൽ പിണർ കണ്ട് അല്പനേരം ഞാൻ നിശ്ശ്ബ്ദനായിപോയി. എന്തു കൊണ്ടാണു് സുഹൃത്തെ കവിതയുടെ നക്ഷത്രങ്ങളൊന്നും പിന്നീട് പ്രകാശിക്കാതെ പോയത്?എഴുത്ത് ഒരു വേദനയാണു് എന്നാൽ ഒരു ആശ്വാസവുമാണല്ലോ. എഴുത്തിന്റെ ഒരു പൂക്കാലം തിരിച്ചു വരട്ടെ എന്ന് ആശംസിക്കുന്നു.
ReplyDeleteആശംസകള്‍
ReplyDelete